Komunikacja

Komunikacja jest prawem, a nie przywilejem.

• W orzeczeniach i opiniach wydawanych przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne powinien znajdować się opis systemu komunikacyjnego, z jakiego korzysta dziecko oraz informacje o niezbędnym sprzęcie i środkach dydaktycznych, jakie należy zapewnić podopiecznemu.
• W trakcie badań diagnostycznych poradnie i specjaliści są zobowiązani do korzystania z pomocy komunikacyjnych dziecka, a także z jego narzędzi AAC
• Indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny (IPET) powinien określać zakres działań nakierowanych na rozwijanie umiejętności komunikowania się (także z wykorzystaniem AAC).
• Na zajęciach rewalidacyjnych należy uwzględnić rozwijanie umiejętności komunikacyjnych.
• Zapisy te możesz znaleźć w:
• Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno- pedagogicznych.
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej
• Ponadto Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnychw Artykule 2 podaje:
• (…) “Komunikacja” obejmuje języki, wyświetlanie tekstu, alfabet Braille’a, komunikację przez dotyk, dużą czcionkę, dostępne multimedia, jak i sposoby, środki i formy komunikowania się na piśmie, przy pomocy słuchu, języka uproszczonego, lektora oraz formy rozszerzone (augmentatywne) i alternatywne, w tym dostępną technologię informacyjno-komunikacyjną. “Język” obejmuje język mówiony i język migowy oraz inne formy przekazu niewerbalnego.
• Natomiast  Artykuł 21 jasno mówi o prawie do wolności wypowiadania się i wyrażania opinii oraz dostępu do informacji. 
• Państwa Strony podejmą wszelkie odpowiednie środki, aby osoby niepełnosprawne mogły korzystać z prawa do wolności wypowiadania się i wyrażania opinii, w tym wolności poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji i poglądów,na zasadzie równości z innymi osobami i poprzez wszelkie formy komunikacji, według ich wyboru, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 niniejszej konwencji, między innymi poprzez:
• (a) dostarczanie osobom niepełnosprawnym informacji przeznaczonych dla ogółu społeczeństwa, w dostępnych dla nich formach i technologiach, odpowiednio do różnych rodzajów niepełnosprawności, na czas i bez dodatkowych kosztów,
• (b) akceptowanie i ułatwianie korzystania przez osoby niepełnosprawne w sprawach urzędowych z języków migowych, alfabetu Braille’a, komunikacji rozszerzonej (augmentatywnej) i alternatywnej oraz wszelkich innych dostępnych środków, sposobów i form komunikowania się przez osoby niepełnosprawne, według ich wyboru,
• (c) nakłanianie instytucji prywatnych, które świadczą usługi dla ogółu społeczeństwa, w tym przez Internet, do dostarczania informacji i usług w formie dostępnej i użytecznej dla osób niepełnosprawnych,
• (d) zachęcanie środków masowego przekazu, w tym dostawców informacji przez Internet, do zapewnienia, by ich usługi były dostępne dla osób niepełnosprawnych,
• (e) uznanie i popieranie korzystania z języków migowych.